ชื่อวิทยานิพนธ์ การใช้ภาษาแพทย์: การปนภาษาระหว่างภาษาไทยและภาษาอังกฤษ
เลขทะเบียน
54
ชื่อผู้วิจัย นางสาวฉันทณี รักธรรมยิ่ง
วันเดือนปีที่ทำวิจัยสำเร็จ 2538
สถาบันวิจัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้เป็นการศึกษาการใช้ภาษาของอายุรแพทย์ในลักษณะของการปนภาษาระหว่างไทยและภาษาอังกฤษ
โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาเปรียบเทียบการปนภาษาไทยและภาษาอังกฤษของอายุรแพทย์ในขณะปฏิบัติหน้าที่ระหว่างบุคคลในวงการแพทย์กับบุคคลนอกวงการแพทย์
และศึกษาเปรียบเทียบประเภทของคำศัพท์ที่แพทย์ใช้ระหว่างคำศัพท์ภาษาอังกฤษเฉพาะสาขาและคำศัพท์ภาษาอังกฤษทั่วไป
ทั้งนี้ไม่นำตัวแปรเพศและวัยมาพิจราณา
สมมุติฐานของการวิจัยคืออายุรแพทย์จะใช้คำศัพท์ภาษาอังกฤษกับบุคคลในวงการเดียวกันมากกว่ากับบุคคลนอกวงการ
และอายุรแพทย์จะใช้คำศัพท์ภาษาอังกฤญเฉพาะสาขามากว่าคำศัพท์ภาษาอังกฤษทั่วไป
โดยเก็บข้อมูลจากอายุรแพทย์ทั้งหมด 60 คน
ด้วยวิธีบันทึกเทปโดยมิให้กลุ่มตัวอย่างรู้ตัวเพื่อให้ได้ข้อมูลที่เป็นธรรมชาติที่สุด
หลังจากนั้นนำเทปบทสนทนามาถอดเป็นตัวอักษร โดยใช้เกณฑ์ว่า 1
บทสนทนาจะต้องประกอบด้วยการสนทนาระหว่างอายุรแพทย์กับบุคคลในวงการแพทย์
และอายุรแพทย์สนทนากับผู้ป่วย
นำบทสนทนาของแต่ละกลุ่มมานับจำนวนคำพูดทั้งหมดว่าเป็นคำภาษาอังกฤษทั้งหมดกี่คำ
แยกเป็นคำศัพท์ภาษาอังกฤษเฉพาะสาขาและคำศัพท์ภาษาอังกฤษทั่วไปการนับจำนวนคำภาษาไทยนั้นใช้เกณฑ์ของวิจินตน์
ภานุพงศ์ ส่วนภาษาอังกฤษใช้เกณฑ์การปรากฏในแต่ละบทสนทนา
หลังจากนั้นนำจำนวนคำแต่ละประเภทมาหาค่าเฉลี่ยเปรียบเทียบกันระหว่าง 2
สถานการณ์โดยการหาค่าไคสแคว์และค่าทดสอบ t ปลการวิจัยพบว่า
อายุรแพทย์มีการใช้คำภาษาอังกฤษกับบุคคลในวงการแพทย์มากกว่ากับบุคคลนอกวงการแพทย์
และจะใช้คำศัพท์ภาษาอังกฤษเฉพาะสาขามากกว่าคำศัพท์ภาษาอังกฤษทั่วไปซึ่งสอดคล้องกับสมมุติฐานที่ตั้งไว้
